La Collectionneuse
Hoezeer ik dat geluid heb gemist kan ik niet in woorden schetsen.
22 jaar lang hoorde ik elke dag de wrijving van metaal op metaal. De kapstok die stuk per stuk over de metalen buis van het kledingrek werd geduwd om de kleding te kunnen bekijken.
Het overviel me gisteren bij het afwerken van de installatie van het ‘winkeltje’. Zo werd het genoemd in de volksmond, het winkeltje.
Mijn winkeltje in 1993.
Het was er klein. Net groot genoeg voor 3 dubbele kledingrekken.
De toog nam de helft van de doorgang in beslag en het pashokje blokkeerde de deur naar de steile trap dat toegang gaf tot de minuscule woonruimte op de eerste verdieping.
Alles paste, tot op de centimeter.
Op de vloer lag een zwart witte geblokte vinyl die ik vrij goedkoop had aangeschaft. Ik was op zoek naar het Alice in Wonderland effect.
De muren konden niet worden behangen dus bedacht ik dat gordijnen de lelijke muur kon laten verdwijnen. De gaten in het plafond bedekte ik met omgekeerde papieren zakken die ik vastzette met nietjes.
Voila. Op 1 juni 1993 kon mijn winkeltje in Aalst de deuren openen.
Vandaag 7 juni 2025 heb ik via de teletijdmachine die tijd even teruggebracht in een tentoonstellingsruimte. Samengebracht met alle andere levensfasen die na 2014 zijn gevolgd vormt ‘La Collectionneuse’ een kijk in het verleden. Een verleden dat nu een heden is, voor eventjes.
Alle spulletjes en snuisterijen zijn ook te koop. Met de nadruk op de prijs van de artikelen mocht het 1993 zijn geweest.
In samenwerking met ‘aan die betere wereld moeten we zelf werken dus gaan we voor de échte babbel en het échte contact’
Welkom in mijn wereld
